iconmonstr-file-33 login teamLider price team notepad menu_toggler wcag_switcher compass arrow-triangle-top arrow-triangle-bottom arrow-light-bottom arrow-light-right close search

Mec. Piotr Trescher, kierownik Biura Zarządu, reprezentował KZBS podczas posiedzenia sejmowej Komisji Finansów Publicznych

(Polski)

W dniu 6 listopada 2018 roku odbyło się posiedzenie sejmowej Komisji Finansów Publicznych, rozpatrującej rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o Bankowym Fundusz Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji oraz niektórych innych ustaw (druk nr 2877).

 

Stanowisko przedstawione podczas posiedzenia:

Kierownik Biura Zarządu w Spółdzielczym Systemie Ochrony SGB Piotr Trescher:

 

Dziękuję bardzo, panie przewodniczący. Szanowny panie przewodniczący, szanowna Komisjo, nazywam się Piotr Trescher. Jestem radcą prawnym, kierownikiem Biura Zarządu w Spółdzielczym Systemie Ochrony SGB, a dzisiaj mam przyjemność reprezentować również Krajowy Związek Banków Spółdzielczych.

Chciałbym nawiązać do tego bardzo ważnego wstępu, który przedstawił pan prezes Krakowiak, dotyczącego sytuacji banków spółdzielczych w kontekście proponowanych zmian ustawowych. Chciałbym przedstawić konkretnie te zmiany, które są przedmiotem naszego zainteresowania. Konkretnie, ale w sposób skrótowy, żeby nie zajmować tutaj czasu. Natomiast jeżeli pan przewodniczący pozwoli, to po zakończeniu mojej krótkiej wypowiedzi chciałbym być może w formie pisemnej przedłożyć Komisji te zmiany. Chodzi o to, żeby była również pewność co do tego, w którym kierunku chcielibyśmy pójść i w jaki sposób można by było redagować te zmiany.

 

Po pierwsze, chcielibyśmy zaproponować zmianę, aby wyłączyć spod instrumentów przymusowej restrukturyzacji – instrumentu umorzenia lub konwersji zobowiązań – środki, które są zdeponowane w banku zrzeszającym. Zarówno przez banki spółdzielcze; które są z tym bankiem zrzeszającym zrzeszone, jak i przez system ochrony również przechowujący swoje środki na rachunkach banku zrzeszającego. Jest to o tyle istotne, że specyfika działania banku zrzeszającego polega na tym, że tak naprawdę 80-90% wszystkich środków zdeponowanych w tym banku to są środki właśnie tych zrzeszonych instytucji, a nie środki klientów. Co za tym idzie dokonanie umorzenia lub konwersji tych zobowiązań spowoduje efekt domina i sprawi, że tak naprawdę problem jednego banku rozleje się na wszystkie zrzeszone instytucje i może doprowadzić do ich upadłości.

 

Z tą propozycją zmiany jest związana druga propozycja, która jest propozycją zmiany prawa upadłościowego. W związku z tym, że dyrektywa wskazuje, iż można wyłączyć spod umorzenia lub konwersji zobowiązań środki, które są wyłączone według przepisów krajowych z masy upadłości, proponujemy, aby w art. 67a, będącym artykułem dedykowanym systemom ochrony instytucjonalnej w Polsce i zawierającym szczegółowe przepisy dotyczące upadłości w przypadku takich podmiotów, dodać właśnie to, co jest wskazane w tej pierwszej poprawce. A zatem, że w skład masy upadłości nie wchodzą co do zasady środki jednostki zarządzającej systemem ochrony i środki wykorzystane przez tę jednostkę w celu udzielenia pomocy bankom spółdzielczym i bankowi zrzeszającemu.

 

Proszę państwa, konieczność wyłączenia z masy upadłości pomocy, która została udzielona bankowi, związana jest z – można powiedzieć – bardzo ryzykowną działalnością systemów ochrony. Celem systemów ochrony jest to, aby nie doprowadzić do upadłości, aby zapewnić, że banki spółdzielcze i banki zrzeszające nie upadną, będąc członkiem systemu ochrony. Co za tym idzie, że nie będą wykorzystane środki publiczne niezbędne do ich ratowania. Proszę państwa, na podstawie doświadczeń, które mamy, można powiedzieć, że dzięki obydwu działającym systemom ochrony instytucjonalnej w ciągu niecałych 3 lat do dnia dzisiejszego zostało w Polsce uratowanych 10 banków spółdzielczych. Dzięki pomocy systemów ochrony nie upadły. W tych bankach zgromadzone były środki gwarantowane w wysokości ponad 2 mld zł.

 

Dzięki działalności systemów ochrony Bankowy Fundusz Gwarancyjny nie musiał uruchamiać tych środków w celu wypłaty depozytów gwarantowanych klientom upadłych banków, bo te banki po prostu nie upadły. Przy czym poziom pomocy zaangażowanej w ratowanie tych banków był znacznie niższy, co pokazuje, że ta pomoc jest po prostu efektywna. System ochrony musi udzielać pomocy podmiotom będącym w trudnej sytuacji finansowej, którym nikt inny nie udzieliłby pomocy. Jednak ryzyko, że bank upadnie, mimo udzielonej pomocy, nie może powodować, że środki systemu przepadają i nie mogą być wykorzystane do udzielenia pomocy innym bankom. Z punktu widzenia bezpieczeństwa całego sektora istotne jest, aby te środki mogły być cały czas angażowane i nieobciążone aż takim dużym ryzykiem. W związku z tym jest propozycja, aby w kontekście pierwszej poprawki środki te wyłączyć z masy upadłości.

 

Kolejna propozycja zmiany dotyczy sytuacji, w której bank zrzeszający zostałby poddany instrumentowi przymusowej restrukturyzacji, jakim jest utworzenie instytucji pomostowej. W sytuacji, w której instytucja pomostowa nabędzie, przejmie bank zrzeszający, może dokonać zbycia akcji banku zrzeszającego po przeprowadzeniu wszystkich niezbędnych działań dla zapewnienia jego dalszego funkcjonowania. Biorąc pod uwagę charakter działalności tego banku, szczególnie obecnie, kiedy właścicielami tego banku są zrzeszone banki spółdzielcze, istotne jest to, aby w momencie zbywania akcji banku zrzeszającego banki miały prawo zdecydować, czy chcą nadal być właścicielem banku zrzeszającego czy, ewentualnie, chcą otworzyć nowe zrzeszenie na innych zasadach. Dlatego też proponujemy, aby w przypadku podejmowania decyzji przez instytucję pomostową o zbyciu akcji banku zrzeszającego banki spółdzielcze miały prawo pierwokupu tych akcji, a jeżeli z tego prawa nie skorzystają, dopiero wówczas fundusz mógłby te akcje zbywać dalej na rynku.

 

Ostatnia zmiana jest powiązana z prowadzeniem przymusowej restrukturyzacji wobec banku zrzeszającego. Obecne przepisy projektu ustawy wskazują, że w przypadku stosowania tych instrumentów rozwiązaniu ulega rada zrzeszenia. Proszę państwa, rada zrzeszenia nie jest organem banku zrzeszającego – nie wchodzi w struktury banku zrzeszającego. Jest zupełnie odrębnym umownym organem umownym. Jest to organ opiniodawczo-doradczy w zakresie biznesowym całego zrzeszania. On nie ma znaczenia z punktu widzenia działalności. Rozwiązanie takiej rady może mieć negatywne konsekwencje dla funkcjonowania i skuteczności działania całego zrzeszenia. To tyle, jeżeli chodzi o uzasadnienie uwag. Zgodnie z moją zapowiedzią chciałbym na ręce pana przewodniczącego złożyć również treść tych zmian.

 

Pełen zapis przebiegu posiedzenia znajduje się pod adresem: http://www.sejm.gov.pl/sejm8.nsf/biuletyn.xsp?documentId=35CD458D64428F7CC125834E00507A63