System Ochrony SGB jest pierwszym polskim instytucjonalnym systemem ochrony (IPS – Institutional Protection Scheme), który został utworzony 23 listopada 2015 roku przez Banki Spółdzielcze Zrzeszenia SGB oraz SGB-Bank SA, będący Bankiem Zrzeszającym Zrzeszenia SGB.

Systemy ochrony są formą współpracy banków spółdzielczych, które sprawdziły się na przestrzeni lat w krajach Europy Zachodniej. Za przykład można wskazać Niemcy, w których IPS istnieje od lat 30-tych ubiegłego wieku i przez cały okres funkcjonowania zapewniał bezpieczeństwo bankom spółdzielczym, które nie musiały dzięki temu korzystać z pomocy publicznej. Większość grup banków spółdzielczych w Europie Zachodniej jest zorganizowana jako instytucjonalne systemy ochrony.

Podstawą utworzenia Systemu było Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego nr 575/2013 (CRR) i Ustawa o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających, szczegóły jego funkcjonowania zostały określone we wzajemnej Umowie Systemu Ochrony SGB (Umowie).

Na czele Systemu stoi  jednostka zarządzająca, która przybrała formę prawną spółdzielni (posługująca się skrótem IPS-SGB). Jej uczestnikami są wszystkie banki tworzące System (Uczestnicy).

System powołano w celu: wzajemnego gwarantowania płynności i wypłacalności w celu uniknięcia upadłości każdego z Uczestników.

Realizacja celu stawianego przed Systemem jest możliwa dzięki zgromadzeniu przez wszystkich Uczestników środków finansowych, z których może być udzielona pomoc finansowa w przypadkach zagrożenia utraty płynności lub wypłacalności któregokolwiek Uczestnika. Środki te zostały ulokowane w Funduszu Pomocowym zarządzanym przez IPS-SGB.

Jednocześnie, podpisując Umowę, Uczestnicy zgodzili się: stosować wspólne zasady klasyfikacji i monitorowania ryzyka, informować wzajemnie o ponoszonym ryzyku oraz poddawać się, stosowanym przez IPS-SGB, działaniom prewencyjnym lub sankcyjnym wobec tych Uczestników, którzy podejmują nadmierne ryzyko.

IPS-SGB, oprócz monitorowania ryzyka pojedynczych Uczestników, dokonuje również oceny ryzyka Systemu jako całości oraz odpowiada za sporządzanie zagregowanego sprawozdania finansowego.

Zwiększenie poziomu bezpieczeństwa banków należących do Systemu znajduje odzwierciedlenie w zasadach określania norm nadzorczych i regulacyjnych. Dotyczy to m.in.: indywidualnego zwolnienia wszystkich Uczestników z wypełniania miary płynności LCR (krótkoterminowej miary płynności określonej w CRR) w zamian za jej wypełnianie na poziomie zagregowanym, stosowania zerowych wag ryzyka kredytowego dla wzajemnych należności pomiędzy Uczestnikami, nie pomniejszania funduszy własnych o wzajemne zaangażowania kapitałowe. Wymienione preferencje pozwalają Bankom na większe wykorzystywanie ich potencjału biznesowego i co za tym idzie zwiększanie rentowności prowadzonej działalności.